Canada Day en onweer

1 Juli is Canada Day. Traditioneel is er dan een optocht in Fort Vermilion en een gymkhana met barrel racing, pole bending, rescue race, Pony Express, 1/4 mile race, 1/2 mile race, walk-trot-run en Indian Wagon races. Erg leuk. Een vriend had gevraagd of ik meereed in de optocht. Vier jaar geleden had ik met Kiona meegereden in de optocht maar die maakte zich zo vreselijk druk dat ik het daarna niet meer gedaan had. Maar nu is ze 18 en veel rustiger, dus het kan. Dan breng ik haar daarna naar huis en haal Rowdy op voor de gymkhana, want met twee paarden aan zo'n evenement deelnemen is toch wel erg veel van het goede. Dus ik stond bij de start van de optocht te wachten met de andere ruiters. Enkelen waren helemaal opgedoft, ik had bij Kiona de Canadese vlag op haar achterhand geschilderd met face paint, dat ging erg goed. Ze zag er prima uit. De brandweer ging voorop, dan de politie en dan de wagens, vervolgens de huifkarren en wij met de paarden helemaal achteraan. Op zeker moment vertrokken we, de brandweer liet de sirene horen en daar gingen we. Toen ook wij uiteindelijk weg konden stappen liep Kiona zich verschrikkelijk druk te maken. Daar gaan we weer.... maar het gaat vast over.... nou dat deed het niet. Haar nek was tweemaal zo breed als normaal, ze blies zich helemaal op, grote ogen, grote neusgaten....dus ik heb de eerste weg links genomen, ben teruggegaan naar de trailer. Dit is geen doen, en gevaarlijk voor mijzelf en anderen want ze was echt onhandelbaar. Onderweg naar de rodeo grounds waar mijn trailer was (en waar de optocht ook heen ging dus ik moest vlot zijn, dat was overigens geen probleem want ze wilde niet eens gewoon lopen) vroeg ik me af waar ze zich zo druk om maakt. En toen ineens begon het te dagen: de sirene. Jaren terug kwam ik dor Alphen en toen kwam me iemand op de fiets tegemoet die zei "De harmonie komt eraan". Ik had al iets gemerkt want Kiona was helemaal zenuwachtig. Ze had toen nog ijzers onder en je kon haar horen klepperen over de straat. Ik ben gauw een straatje om gegaan maar ook toen was ze zo onhandelbaar. Toen ze nog bij Cees Peters in Ulvenhout stond vertelde hij dat hij een wit paard had dat Paard van Sinterklaas zou zijn in de optocht. Het paard was rustig, Sinterklaas zat er goed op maar zodra de muziek begon te spelen was het paard in een fractie van een seconde thuis en Sinterklaas lag op straat. Ik moet nog steeds lachen als ik aan dat verhaal denk maar als je erop zit is het niet leuk. Doen we dus niet meer, of ik moet de stereo in de stal de hele dag het Regimentslied van Van Heutsz laten spelen want dat is de enige marsmuziek die ik heb. Misschien went ze er dan aan. Dus ik heb Kiona thuisgebracht na d optocht, en heb Rowdy opgehaald. Die was nog nooit op de rodeogrounds geweest maar meestal kalmeert hij vrij snel. Dat deed hij nu ook, hij keek wat vreemd tegen de tribunes aan maar na even was hij daar ook aan gewend. Eerst stonden de barrels op het programma. Hij was een beetje geïntimideerd door de barrels dus helemaal goed ging dat niet maar toen hij na de derde barrel de sokken erin mocht zetten zag je alleen maar een buckskin flits gaan, tjonge wat ging die hard! Hetzelfde bij de poles, die hij heel goed deed, daar werden we derde. Toen kwamen de races. Ik had me de laatste weken lopen afvragen of ik dat zou doen. Hij struikelt wel eens en als hij in volle vaart struikelt is dat voor mij niet best. Maar hij deed het zo goed dat ik het verantwoord vond om mee te doen (en ik wilde ook graag). Eerst was de 1/4 mile race. We waren met zijn drieen. De twee andere dames waren meteen weg bij de start maar hij was een beetje onder de indruk van de starter dus hij bleef even staan. Tja, dat kost tijd maar omdat we met zijn drieën waren, was ik toch derde... Toen de walk-trot-run. Dan stap je het eerste stuk, dan mag je op een zeker moment draven en het laatste stuk galopperen zo hard als je kan. Hij heeft niet zo'n vlotte stap, dus daar raakten we achter (we waren weer met zijn drieën maar nu lagen we op de tweede plaats). In draf haalden we een beetje in, maar degene die aangaf dat we mochten galopperen had een clownspak aan, dat vond hij wel heel vreemd dus het kostte even ene seconde om hem op gang te hebben. Maar dan gaat hij ook: als ik "go go go!" roep gaat hij steeds sneller, prachtig!!! Een vriend heeft wat foto's gemaakt, hij staat er goed op. Hier werden we tweede, ik was supertrots op hem. Dit racen gaan we trainen, dat kan beter. De barrels en poles kunnen we thuis oefenen maar voor het racen gaan we naar de racetrack. Aangezien Kiona ook erg veel energie heeft, gaat die ook mee, want die kan ook supersnel gaan, en die start heel snel, dat geeft je meteen een voordeel.
De rest van de week aan het werk. Gisteren kwam ik laat thuis en toen ik wegging van het werk begon het te onweren. Op weg naar huis werd het steeds slechter, zo slecht dat ik de weg nauwelijks kon zien. Het joeg en bliksemde en het was aardedonker. Maar ja, ik wilde wel naar huis en waar ga je anders heen? Dus gauw naar huis, de pick up bij de achterdeur geparkeerd en de honden mee naar binnen. Alex zit momenteel in een kennel overdag, die heb ik even laten zitten want als het onweert ga ik geen ijzeren kennel aanpakken. Regen kwam met bakken uit de lucht, het was echt noodweer. Ik dacht nog:"Straks zal de stroom wel weer uitvallen" want dat is hier met de regelmaat van d klok het geval. Toen het weer wat gekalmeerd was heb ik Alex opgehaald, gecontroleerd of met de paarden alles in orde was, Stevie naar binnen gehaald en heb een kop thee gezet. Dat was net op tijd want even later viel de stroom uit. Gelukkig heb ik overal zaklampen en ik weet ze blindelings te vinden. De hele nacht geen stroom, vanochtend om half negen was er weer stroom. Dat betekende overigens wel dat ik thee gemaakt heb op de barbecue en ook ontbijt.
Dan Alex in de kennel: de honden gaan "walkabout" als ik niet thuis ben. Ze weten drommels goed dat ze thuis moeten blijven maar zodat ik de driveway uit rijd vertrekken zij ook. Ik weet niet waar ze blijven maar ze zijn uren weg en in het jachtseizoen vind ik dat onprettig. Overigens kunnen ze ook om andere redenen (wolven) een keer niet meer thuiskomen. Ik heb Alex een paar keer vastgelegd aan een lang touw maar dat knaagt hij door. Van een vriendin kreeg ik een kennel. Dan maar in de kennel als ik niet thuis ben. Hondenhok erin, dak erboven (anders springt hij op het hondenhok en dan eruit, ik ken hem, volgens mij is het de reïncarnatie van Houdini). Hek dicht, Eergisteren kwam ik laat thuis, was hij eruit. Ik snapte er niks van. Het hek is 1.80m hoog, daar klimt hij toch niet uit? Donderdagochtend was ik net bezig de wildcamera op te hangen om op te nemen hoe hij ontsnapt toen Stevie ineens ook in de kennel stond. En toen zag ik hoe Alex eruit gegaan was: hij had het gaas onderaan opgeduwd en was er onderdoor gekropen. Het gaas had wel vastgezeten met ijzerdraad waar dat was verroest. Tja... Dus vandaag heb ik het gaas vastgezet met dik ijzerdraad en nu is het goed...totdat hij weer een andere list verzint...we zullen zien! Voorlopig blijft iedereen thuis als ik weg ben.